En dan… een boek
Het is maart 2014 als ik op een vrije ochtend Dagblad de Limburger zit te lezen. Een piepklein artikel trekt mijn aandacht: Jubileumboek Rowwen Hèze. Uit het artikel blijkt dat er in 2015 een boek uitkomt, waarin fans en wetenschappers, liefhebbers en journalisten schrijven over hun Rowwen Hèze. Ik zoek uit wie het boek gaat redigeren, trek mijn stoute schoenen aan en stuur een mail. “Muziek van Rowwen Hèze wordt veel gebruikt in afscheidsdiensten. Mag ik hier een hoofdstuk over schrijven?” Het antwoord is voorzichtig positief, dus ga ik aan de slag.
Na het nodige geploeter (een wetenschappelijk artikel schrijven is toch wel wat anders dan een dienst schrijven) stuur ik mijn schrijfsel “Enne gojje mins blieft altied leave. Muziek van Rowwen Hèze in afscheidsrituelen.” naar de redactie. Hun reactie is positief en met een heleboel opbouwende kritiek. Ik herschrijf het artikel en zie het groeien…
Mei 2015 ben ik de trotse bezitter van het boek “Het dorp en de wereld. Over dertig jaar Rowwen Hèze.”, waarin mijn tekst prijkt. Een tekst die opvalt, omdat men bij Rowwen Hèze eerder aan feest dan aan uitvaart denkt en daarom in hetzelfde Dagblad de Limburg waardoor ik er op attent gemaakt werd, genoemd wordt. Een tekst waarmee ik ons vak binnen de aanhangers van Rowwen Hèze op de kaart heb gezet.
(Het dorp en de wereld. Over dertig jaar Rowwen Hèze. Uitgeverij van Tilt. ISBN 9789460042027)
bron: Nieuwsbrief Landelijke Beroepsvereniging voor Ritueelbegeleiders, 27 juni 2015