De uitvaart van een kind

Helaas kunnen we er niet omheen. Ook kinderen kunnen sterven. Toen ik de eerste keer betrokken was bij de uitvaart van een kind, moest ik wel een keer extra slikken. Een uitvaart van een kind grijpt me aan. Vooral omdat ik zelf kinderen heb. Ik moet er niet aan denken om een van hen te moeten missen.
De ouders konden de dood van hun zoon accepteren, aangezien hij al lang ziek was. Hij had zijn strijd gestreden. Het verdriet was er echter niet minder om. Het was hartverwarmend om te zien hoeveel steun de ouders van familie, vrienden, buurt en school kregen. Iedereen wilde helpen. Velen leverden de meest mooie teksten aan. Dit hield in dat ik nauwelijks aan het woord hoefde te komen tijdens de afscheidsplechtigheid. Een dat hoeft natuurlijk ook niet, hoe vertrouwder de mensen die spreken, hoe persoonlijker het afscheid.
Door de grote lijn in de gaten te houden, welkom en slot te schrijven en de sprekers aan te kondigen heb ik wel mijn aandeel kunnen leveren. Het belangrijkste wat ik gedaan heb is echter heel praktisch; ik zorgde ervoor dat de vader zelf zijn laatste groet aan zijn zoon kon uitspreken. Geweldig als dan alle aanwezigen gaan applaudiseren!
Al met al hebben we er samen, familie, vrienden, uitvaartondernemer en Adiuto een mooie dienst van gemaakt.